امام هادی (ع) از سیره علمی تا درمان دشمن خود
تاریخ انتشار: ۱۲ فروردین ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۲۷۶۷۸۱۶
در متن زیر زندگی امام علی النقی الهادی (ع) را از سیره علمی ایشان تا درمان دشمن خود و همچنین شیوه حفظ دوستان از دیدگاه ایشان مورد توجه قرار می دهیم.
خبرگزاری میزان: ماه رجب همواره فضیلت های بسیاری را در درون خود به صورت نهفته دارد به گونه ای که بسیاری از بندگان با اندگی مطالعه درباره فضیلت های این ماه، می توانند اعمالی که مورد سفارش قرار گرفته را انجام دهند و اینگونه خود را بهره مند سازند.بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سومین روز از ماه رجب برابر است با روز شهادت امام علی النقی الهادی (ع) و به همین جهت نگاهی می کنیم به زندگی پر برکت این امام بزرگوار. باشد که تمامی ما پیروان خوبی برای ادامه راه این امام معصوم (ع) باشیم.
jولد امام دهم شيعيان حضرت امام علی النقی (ع ) را نيمه ذيحجه سال 212 هجری قمری نوشته اند . پدر آن حضرت ، امام محمد تقی جوادالائمه (ع ) و مادرش سمانه از زنان درست کردار پاکدامنی بود که دست قدرت الهی او را برای تربيت مقام ولايت و امامت مأمور کرده بود ، و چه نيکو وظيفه مادری را به انجام رسانيد و بدين مأموريت خدايی قيام کرد .
نام آن حضرت - علی - کنيه آن امام همام " ابوالحسن " و لقبهای مشهور آن حضرت " هادي " و " نقي " بود . حضرت امام هادی (ع ) پس از پدر بزرگوارش در سن 8 سالگی به مقام امامت رسيد و دوران امامتش 33 سال بود . در اين مدت حضرت علی النقی (ع ) برای نشر احکام اسلام و آموزش و پرورش و شناساندن مکتب و مذهب جعفری و تربيت شاگردان و اصحاب گرانقدر گامهای بلند برداشت .
یکی از کارهای مهم امام هادی(ع) که امامان قبل از ایشان نیز، اهمیت بسیار به آن میدادند، حفظ خطّ فکری و فرهنگی تشیُّع و جلوگیری از القائات مخالفان بود. این کار، نیاز به تربیت شاگردان برجسته و تشکیل حوزهی علمیه و تدریس فقه و عقاید اصول اسلامی داشت که در عصر امام علی النقی(ع) نیز ادامه یافت.
نه تنها تعليم و تعلم و نگاهبانی فرهنگ اسلامی را امام دهم (ع ) در مدينه عهده دار بود ، و لحظه ای از آگاهانيدن مردم و آشنا کردن آنها به حقايق مذهبی نمي آسود ، بلکه در امر به معروف و نهی از منکر و مبارزه پنهان و آشکار با خليفه ستمگر وقت - يعنی متوکل عباسی - آنی آسايش نداشت .
به همين جهت بود که عبدالله بن عمر والی مدينه بنا بر دشمنی ديرينه و بدخواهی درونی ، به متوکل خليفه زمان خود نامه ای خصومت آميز نوشت ، و به آن امام بزرگوار تهمت ها زد ، و نسبت های ناروا داد و آن حضرت را مرکز فتنه انگيزی و حتی ستمکاری وانمود کرد و در حقيقت آنچه در شأن خودش و خليفه زمانش بود به آن امام معصوم (ع ) منسوب نمود ، و اين همه به جهت آن بود که جاذبه امامت و ولايت و علم و فضيلتش مردم را از اطراف جهان اسلام به مدينه می کشانيد و اين کوته نظران دون همت که طالب رياست ظاهری و حکومت مادی دنيای فريبنده بودند ، نمی توانستند فروغ معنويت امام را ببينند .
همچنین " مورخان و محدثان نوشته اند که امام جماعت حرمين ( = مکه و مدينه ) از سوی دستگاه خلافت ، به متوکل عباسی نوشت : اگر تو را به مکه و مدينه حاجتی است ، علی بن محمد ( هادی ) را از اين ديار بيرون بر ، که بيشتر اين ناحيه را مظيع و منقاد خود گردانيده است " . اين نامه و نامه حاکم مدينه نشان دهنده نفوذ معنوی امام هادی (ع ) در سنگر مبارزه عليه دستگاه جبار عباسی است .
از زمان حضرت امام محمد باقر (ع ) و امام جعفر صادق (ع ) و حوزه چهار هزار نفری آن دوران پربار ، شاگردانی در قلمرو اسلامی تربيت شدند که هر يک مشعلدار فقه جعفری و دانش های زمان بودند ، و بدين سان پايه های دانشگاه جعفری و موضع فرهنگ اسلامی ، نسل به نسل نگهبانی شد و امامان شيعه ، از دوره حضرت رضا (ع ) به بعد ، از جهت نشر معارف جعفری آسوده خاطر بودند ، و اگر اين فرصت مغتنم در زمان امام جعفر صادق (ع ) پيش نيامده بود ، معلوم نبود سرنوشت اين معارف مذهبی به کجا مي رسيد ؟ به خصوص که از دوره زندانی شدن حضرت موسی بن جعفر (ع ) به بعد ديگر چنين فرصت های وسيعی برای تعليم و نشر برای امامان بزرگوار ما - که در برابر دستگاه عباسی دچار محدوديت بودند و تحت نظر حاکمان ستمکار - چنان که بايد و شايد پيش نيامد .
با اين همه ، دوستداران اين مکتب و ياوران و هواخواهان ائمه طاهرين - در اين سال ها به هر وسيله ممکن ، برای رفع اشکالات و حل مسائل دينی خود ، و گرفتن دستور عمل و اقدام - برای فشرده تر کردن صف مبارزه و پيشرفت مقصود و در هم شکستن قدرت ظاهری خلافت به حضور امامان والاقدر مي رسيدند و از سرچشمه دانش و بينش آن ها ، بهره مند مي شدند و اين دستگاه ستمگر حاکم و کارگزارانش بودند که از موضع فرهنگی و انقلابی امام پيوسته هراس داشتند و نامه حاکم مدينه و مانند آن ، نشان دهنده اين هراس هميشگی آن ها بود .
دستگاه حاکم ، کم کم متوجه شده بود که حرمين ( مکه و مدينه ) ممکن است به فرمانبری از امام (ع ) درآيند و سر از اطاعت خليفه وقت درآورند . بدين جهت پيک در پيک و نامه در پی نامه نوشتند ، تا متوکل عباسی دستور داد امام هادی (ع ) را از مدينه به سامرا - که مرکز حکومت وقت بود - انتقال دهند . متوکل امر کرد حاجب مخصوص وی حضرت هادی (ع ) را در نزد خود زندانی کند و سپس آن حضرت را در محله عسکر سالها نگاه دارد تا همواره زندگی امام ، تحت نظر دستگاه خلافت باشد .
برخی از بزرگان مدت اين زندانی و تحت نظر بودن را - بيست سال - نوشته اند . پس از آنکه حضرت هادی (ع ) به امر متوکل و به همراه يحيی بن هرثمه که مأمور بردن حضرت از مدينه بود ، به سامرا وارد شد ، والی بغداد اسحاق بن ابراهيم طاهری از آمدن امام (ع ) به بغداد با خبر شد ، و به يحيی بن هرثمه گفت : ای مرد ، اين امام هادی فرزند پيغمبر خدا (ص ) مي باشد و مي دانی متوکل نسبت به او توجهی ندارد اگر او را کشت ، پيغمبر (ص ) در روز قيامت از تو بازخواست مي کند . يحيی گفت : به خدا سوگند متوکل نظر بدی نسبت به او ندارد . نيز در سامرا ، متوکل کارگزاری ترک داشت به نام وصيف ترکی . او نيز به يحيی سفارش کرد در حق امام مدارا و مرحمت کند . همين وصيف خبر ورود حضرت هادی را به متوکل داد . از شنيدن ورود امام (ع ) متوکل به خود لرزيد و هراسی ناشناخته بر دلش چنگ زد .
از اين مطالب که از قول يحيی بن هرثمه مأمور جلب امام هادی (ع ) نقل شده است درجه عظمت و نفوذ معنوی امام در متوکل و مردان درباری به خوبی آشکار مي گردد ، و نيز اين مطالب دليل است بر هراسی که دستگاه ستمگر بغداد و سامرا از موقعيت امام و موضع خاص او در بين هواخواهان و شيعيان آن حضرت داشته است . باری ، پس از ورود به خانه ای که قبلا در نظر گرفته شده بود ، متوکل از يحيی پرسيد : علی بن محمد چگونه در مدينه مي زيست ؟ يحيی گفت : جز حسن سيرت و سلامت نفس و طريقه ورع و پرهيزگاری و بي اعتنايی به دنيا و مراقبت بر مسجد و نماز و روزه از او چيزی نديدم ، و چون خانه اش را - چنانکه دستور داده بودی - بازرسی کردم ، جز قرآن مجيد و کتاب های علمی چيزی نيافتم . متوکل از شنيدن اين خبر خوشحال شد ، و احساس آرامش کرد .
با آنکه متوکل از دشمنان سرسخت آل علی (ع ) بود و بنا به دستور او بر قبر منور حضرت سيدالشهداء (ع ) آب بستند و زيارت کنندگان آن مرقد مطهر را از زيارت مانع شدند ، و دشمنی يزيد و يزيديان را نسبت به خاندان رسول اکرم (ص ) تازه گردانيدند ، با اين همه در برابر شکوه و هيبت حضرت هادی (ع ) هميشه بيمناک و خاشع بود . مورخان نوشته اند : مادر متوکل نسبت به مقام امام علی النقی (ع ) اعتقادی به سزا داشت .
روزی متوکل مريض شد و جراحتی پيدا کرد که اطباء از علاجش درماندند . مادر متوکل نذر کرد اگر خليفه شفا يابد مال فراوانی خدمت حضرت هادی (ع ) هديه فرستد . در اين ميان به فتح بن خاقان که از نزديکان متوکل بود گفت : يک نفر را بفرست که از علی بن محمد درمان بخواهد شايد بهبودی يابد . وی کسی را خدمت آن حضرت فرستاد امام هادی فرمود : فلان دارو را بر جراحت او بگذاريد به اذن خدا بهبودی حاصل مي شود . چنين کردند ، آن جراحت بهبودی يافت . مادر متوکل هزار دينار در يک کيسه چرمی سر به مهر خدمت امام هادی (ع ) فرستاد . اتفاقا چند روزی از اين ماجرا نگذشته بود که يکی از بدخواهان به متوکل خبر داد دينار فراوانی در منزل علی بن محمد النقی ديده شده است . متوکل سعيد حاجب را به خانه آن حضرت فرستاد . آن مرد از بالای بام با نردبان به خانه امام رفت . وقتی امام متوجه شد ، فرمود همان جا باش چراغ بياورند تا آسيبی به تو نرسد . چراغی افروختند . آن مرد گويد : ديدم حضرت هادی به نماز شب مشغول است و بر روی سجاده نشسته . امام فرمود : خانه در اختيار توست . آن مرد خانه را تفتيش کرد . چيزی جز آن کيسه ای که مادر متوکل به خانه امام فرستاده بود و کيسه ديگری سر به مهر در خانه وی نيافت ، که مهر مادر خليفه بر آن بود . امام فرمود : زير حصير شمشيری است آن را با اين دو کيسه بردار و به نزد متوکل بر . اين کار ، متوکل و بدخواهان را سخت شرمنده کرد .
شيوه حفظ دوستان
از منظر امام دهم عليهالسلام يکي از ويژگی های اولياء خدا و انسان های صالح عفو و گذشت و پذيرش عذر ديگران است. ايوب بن نوح ميگويد: آن حضرت طي نامه ای به يکی از ياران ما که موجب ناراحتی شخصی شده بود، توصيه کرد که برو از فلانی عذر خواهی کن و بگو: «إِنَّ اللَّهَ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَيْرا إِذَا عُوتِبَ قَبِلَ؛ اگر خداوند خير بنده ای را بخواهد، [او را حالتی عطا می کند که] هرگاه از او عذر خواسته شد، می پذيرد.» تو نيز عذر ما را بپذير!
برای پاسداری از حريم دوستان نيک نبايد درباره آنان سختگيری کرد، بلکه بايد در موارد لغزش و خطايشان عفو و گذشت پيشه کرد و عذرشان را پذيرفت؛ زيرا اگر به بهانه های ساده، انسان دوستان خود را طرد کند و از خود دور سازد، به مرور زمان غريب و تنها خواهد ماند و مخالفانش افزايش می يابند؛ در حالی که دوستان خوب بازوی نيرومندی در زندگی افراد به شمار می آيند.
لقمان حکيم به فرزندش سفارش می کرد که: «يَا بُنَيَّ اتَّخِذْ أَلْفَ صَدِيقٍ وَ أَلْفٌ قَلِيلٌ وَ لَا تَتَّخِذْ عَدُوّا وَاحِدا وَ الْوَاحِدُ کَثِيرٌ؛ فرزندم هزار دوست بگير و البته هزار کم است و يک دشمن برای خودت درست نکن که يکی هم زياد است.»
بنابراين، برای رسيدن به سعادت و توفيق در زندگی، انسان بايد از دوستان خوب محافظت کند و با اختلاف کوچک و جزئی و لغزش های ساده نبايد آنان را از دست بدهد، بلکه شيوه اهل بيت (ع) را در نظر بگيرد و از گناهانشان بگذرد. اگر عذر خواهی کردند، بپذيرد و عفو و گذشت پيشه کند.
سعدی گفته:
با مردم سهل گوی دشوار مگوی
با آن که درِ صلح زند جنگ مجوی
منبع: فردا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۲۷۶۷۸۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حب به اهل بیت(ع) موجب تقریب مذاهب است
به گزارش خبرنگار مهر، ماموستا اقبال بهمنی بعدازظهر جمعه در جلسه تقریب دانشگاه آزاد اسلامی، با اشاره به شهدای تقریب در کردستان اظهار کرد: شهید دکتر رمضان البیوتی بهار امسال در سنگر محراب و منبر به شهادت رسیدند و از علمای تقریبی کشور سوریه بودند که کتاب‌ها و تألیفات زیادی در راستای وحدت جامعه اسلامی و مبارزه با افراطی‌گری داشتند.
وی در ادامه با گرامیداشت یاد و خاطره استاد شهید مرتضی مطهری و تبریک روز معلم گفت: همیشه ارائه علم و دانش اگر با عشق و محبت توأم باشد بیشتر در دلها جا می‌گیرد به طوری که اکثر علمای ما تلاش کردند علم و دانش را در قالب شعر و ذوق و عشق و محبت و عرفان ارائه دهند.
ماموستا بهمنی گفت: در مورد ابعاد تقریب از دیدگاه حضرت امام جعفر صادق علیه السلام، روایتی است که شخصی از حضرت فرمودند آیا نماز خواندن پشت سر عالم اهل سنت درست است یا نه؟ ایشان پاسخ دادند: اگر کسی پشت سر عالم اهل سنت نماز بخواند انگار پشت سر پیامبر (ص) نماز خوانده است.
وی در ادامه به ابعاد تقریبی امام شافعی اشاره کرد و بیان داشت: حضرت امام شافعی هم دوره خلافت عباسیان بوده که تبلیغات زیاد و گسترده‌ای بر ضد اهل بیت علیه السلام می‌شد و هر کسی که به اهل بیت محبت نشان می‌داد به او می‌گفتند این فرد رافضی است و از دین خارج شده است.
ماموستا بهمنی عنوان کرد: در آن زمان حضرت امام شافعی خیلی محبت به اهل بیت علیه السلام داشتند و ایشان در مقابل کسانی که به او توهین می‌کردند می‌گفتند اگر حب به اهل بیت پیامبر اکرم رافضی گری است پس به همه انسان‌ها و جن‌ها اعلام کنید که امام شافعی رافضی است و این دیدگاه تقریبی است یعنی حب به اهل بیت نباید باعث اختلاف باشد بلکه باید باعث تقریب باشد.
منتخب مردم کردستان در مجلس خبرگان رهبری در ادامه به دیدگاه تقریبی مقام معظم رهبری اشاره کرد و گفت: سالهای پیش سوالی از معظم له مطرح شد که آیا توهین کردن به امهات المومنین جایز است یا نه؟ در اینجا فتوایی از سوی مقام معظم رهبری صادر شد که توهین به زوجات پیامبر بزرگوار اسلام حرام شرعی است که این یک دیدگاه تقریبی است.
کد خبر 6095803
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان